Monique

Een half jaar heb ik nagedacht over omscholing. Ik was inmiddels 43 jaar en dacht: Het is nu of nooit. Ik wist één ding zeker, ik wilde iets in de zorg, maar niet (meer) in de directe zorg.  

Toen ik de site van Memo las sprak deze mij direct aan. Mijn vermoeden werd later bevestigd: de docenten geven niet alleen met heel veel plezier les en zijn vakgedreven, maar hebben mij en mijn medecursisten ook in onszelf laten geloven, dat het toch echt mogelijk is, om al die medische termen eigen te maken. Mijn wekelijkse reis vanaf Groningen naar Amersfoort had ik er graag voor over.

Toen ik de eerste twee examens van Anatomie en Pathologie erop had zitten, ben ik op zoek gegaan naar een stage-/werkervaringplek. (Ook omdat ik geen secretaresse ervaring had.) Het leek mij goed te combineren met het laatste praktijkgerichte gedeelte van de cursus. Ik vond deze leerplek voor drie dagen in de week, op de afdeling Neurochirurgie in het Universitair Medisch Centrum in Groningen.

Al snel zat ik zelfstandig op de poli achter de balie, om de artsen te ondersteunen tijdens hun spreekuren en typte medische brieven uit met een dictafoon. Eerst twee brieven per ochtend, later ging dit steeds vlotter. De lessen sloten erg goed aan bij de praktijk. Deze hebben mij geholpen om goed inzicht te krijgen in het werk als medisch secretaresse. (de juiste gang van zaken wat betreft de organisatie in het ziekenhuis, praktische zaken als goed Nederlands schrijven, leren om aandachtig te luisteren naar patiënten en ze goed aan te kijken en de taken rondom invoeren van DBC?s.

Maar ook begrijp ik nu beter de rechtspositie  van de patiënt. Inmiddels heb ik mijn diploma gehaald en heb ik inmiddels  voldoende zelfvertrouwen gekregen om te solliciteren naar leuke vacatures.